De Portugese keuken

Rijk aan invloeden en verse ingrediënten

De eenvoud van de Portugese keuken is haar schoonheid. Nauwelijks verwerkte ingrediënten, klaargemaakt op de grill of gekookt in typische kookpotten van terracotta of koper, en veel olijfolie.

Vele voedingsmiddelen keren in vrijwel elk gerecht terug, waardoor deze dicht bij zijn  oorsprong gebleven keuken zijn typische smaak behoudt. De ingediënten zijn erg gevarieerd en komen voort uit de invloeden die de Romeinen en Moren in de regio hebben achtergelaten. Maar ook een sterke bijdrage van producten uit de voormalige Portugese kolonies evenals de producten uit de plaatselijke landbouw worden in smaak en ingrediënten van de Portugese keuken terug gevonden.

Met de Moren werden vijgen, amandelen, citrusvruchten en andere producten een toevoeging aan de Portugese keuken. De Romeinen brachten dan weer olijven en andere ingrediënten. Dank zij ontdekkingreizigers zoals Vasco da Gama heeft de Portuguese keuken ook al eeuwenlang gebruik kunnen maken van toen  nog onbekende nieuwe smaken en specerijen.

Onder de voor Portugal typisch geldende ingrediënten vindt men grof gouden zeezout met een eigen, peperige smaak, piri-piri, een peper gebruikt in vele sauzen of bij het grillen, laurier en uiteraard (veel) olijfolie.

Van de wereldwijd 1000 beschikbare soorten consumptievis, zijn er in Portugal ong. 300 te koop. Behalve vis is de Portugese keuken ook zeer rijk aan zeevruchten. Maar ook voor vleesliefhebbers heeft Portugal veel te bieden. Zo is het Minho-rundvlees een unieke soort op de wereld en ook de unieke soorten geiten en schapen van de Serra da Estrela  zijn gekend onder vlees- (en kaas-) liefhebbers.

Een gezegde zegt dat Portugal even veel desserts heeft, als dat er kloosters zijn. Zoals in België ieder klooster zijn eigen bier had, zo heeft in Portugal ieder klooster zijn eigen dessert. Deze desserts worden vooral gemaakt op basis van veel suiker (ook in de vorm van honing) en eigeel.

Koffie, altijd het lekkerste in Portugal

Niets is beter dan een goede kop koffie, en dat geldt zeker als u in Portugal bent. Iedere koffieliefhebber zal u bevestigen dat koffie in Portugal bijzonder lekker is. Maar waarom?

Portugal heeft zijn koffietraditie alsook de ambachtelijke koffieproductie ingevoerd uit Brazilië. Cimbali, een hoogwaardige koffiezetmachine uit Italië en het eerste Italiaanse koffiezetapparaat dat in Portugal werd ingevoerd, werd voor de Portugese markt speciaal aangepast aan de normen van temperatuur en waterdruk en tot vandaag, wordt in heel Portugal vrijwel uitsluitend deze Italiaanse machine gebruikt.

Gedurende de decennia van economisch isolement onder het regime van Salazar kon Portugal enkel  koffie uit zijn koloniën invoeren. De korrels van deze koffie waren vrijwel altijd van de Robusta familie, die bekend staat voor een bittere en sterke smaaksensatie. Tot op heden zoeken de Portugezen in koffie juist deze smaaksensatie en het is ook deze bittere smaak die het verschil maakt tussen een Italiaanse Espresso en een Portugese bica (ook cimbalino genoemd in het noorden van Portugal).

De term 'bica' wordt voornamelijk in Lissabon en het zuiden van het land gebruikt. BICA staat voor B (Beba) I (isto) C (com) A (açucar) of "drink deze met suiker '!

De traditionele koffiehuizen in Portugal - zoals Delta, Nicola of Tofe, hebben allemaal een roostmethode die afwijkt van de Italiaanse roostmethode. De bonen worden in Portugal langzaam en bij lagere Temperaturen geroost. De koffie wordt dan ook met een hogere waterdruk gemengd. De Portugese 'espresso' wordt ook geserveerd in een groter kopje (30ml) dan de Italiaanse espresso (20ml).

's Werelds beste wijnen

Vinho Verde

De Portugese wijnbouw is eeuwenoud: ver voor Christus werden wijnstokken geplant en verbouwden onder andere de Romeinen hun wijn in Portugal. Bronnen wijzen erop dat al sinds de 12e eeuw wijn vanuit de Vinho Verde streek werd geëxporteerd naar Engeland, Duitsland en Vlaanderen.

Letterlijk betekent vinho verde 'groene wijn', daar de wijn heel jong gebotteld wordt.

Vinho verde wordt op speciale wijze geproduceerd. De wijnmakers laten het druivensap gisten in open stenen kuipen. Daarna wordt de wijn opgeslagen. Tijdens de opslag ondergaat de wijn een 2e malolactische gisting waarbij koolzuur vrijkomt. Dit koolzuur geeft de typische sprankeling aan de wijn. De mousserende wijnen moeten minimaal negen maanden op fles worden opgeslagen.

Vinho verde ligt in het Rios Minho gebied in het noordwesten van Portugal en strekt zich uit van de rivier de Douro tot aan de rivier de Minho, die de grens met Spanje vormt. Het is een koele, groene streek waar veel regen valt.